Flotando no quirófano

Aquí estou, rodeado de médicos sobre unha mesa de operacións. Como cheguei aquí? Moi sinxelo, un lixeiro problema co coche, un accidente coma outro calquera. Por suposto a culpa non foi miña, nin hoxe nin as outras doce veces, o que pasa e que hoxe en día anda tola co coche. Por sorte non houbo que lamentar grandes danos. Bueno, no que se refire a persoas, porque os coches dubido moito que se recuperen da experiencia, polo menos o meu. Resulta que ardeu, e con el a miña perna, tamén eso foi unha sorte, saír so cunha queimadura na perna. Dóeme, imaxina o petardazo do aceite ao facer croquetas, pero en toda a perna. Eu non me queixo de vicio. Para máis o médico dixo que me tiñan que desbridar o tecido morto... E dimo coma quen lle vai raspar o queimado a unha torrada! Pero tamén dixo que me ían anestesiar, entón non hai problema, de feito xa están cargando a xeringa. Clávanme a agulla e non sinto nada. Parece que me empezo a notar máis apacible, a perna xa non me doe. Coño! De súpeto comeza a sonar o dúo das flores da ópera Lakmé (escoitádeo e entenderedes a situación) e comezo a flotar separándome do meu corpo.

A ketamina utilízase como anestésico xeral con propiedades hipnóticas, analxésicas e amnésicas a corto plazo. Utilízase en operacións cirúrxicas superficiais ou menores. Produce anastesia disociativa, que quere dicir que deprime a función neuronal do tálamo e o cortex mentres que activa o sistéma límbico, de maneira que non hai perda da función respiratoria nin dos reflexos larínxeo e farínxeo.
A ketamina únese a dúas dianas moleculares identificadas no encéfalo: as terminacións dopaminérxicas no núcleo accumbens e os receptores NMDA. Estes últimos potencian a liberación de dopamina. A ketamina ao unirse a estes receptores inhibe a liberación de dopamina. No núcleo accumbens os receptores NMDA teñen o efecto contrario: inhiben a liberación de dopamina. Neste caso a ketamina actúa estimulando a liberación de dopamina e impedindo a súa recaptación. As percepcións corticais dos estímulos externos (visuais e auditivos) son bloqueadas. Tamén se anula a percepción do tempo, mentres que a actividade do tronco cerebral non se ve afectada, polo que as funcións cardíaca e respiratoria son preservadas. Tampouco mostra alteración o tono muscular.
Estas propiedades danlle á ketamina a vantaxe de que permite realizar operacións sen necesidade de intubación, control da ventilación ou monitorización cardíaca sofisticada.
Outros efectos da ketamina son: o aumento da presión arterial e o gasto cardíaco, por lo que pode ser moi útil en casos de shock ou como anestesia en casos de hipovolemia traumática ou amputación. Estes efectos adrenérxicos son de orixe central pero tamén periféricos coa liberación de catecolaminas e a inhibición da súa recaptación.

A ketamina pódese consumir por vía oral, esnifándoa ou inxectándoa. O efecto que produce nunha dose baixa é unha sensación apacible, os pacientes relatan a sensación de flotar.Tamén se pode producir un entumecemento das ectremidades.

En doses máis altas prodúcense alucinacións e a sensación de que un se separa do corpo (moi do estilo de Descartes: res cogitans e res extensa), perden a noción do tempo e do contexto.

Ademais do seu uso clínico, cada vez está máis extendido o seu uso recreativo, como droga de abuso, soa ou mesturada con outras drogas. Nestes casos a súa obtención é a través do desvío de suministros legais ou o roubo en establecementos como farmacias e hospitais.