Morfina: un gran poder leva consigo unha gran responsabilidade

Na primeira entrada que publiquei falei do opio e dixen que outro día se falaría da morfina, un dos seus derivados.
Primeiro falo un pouco da historia:
A morfina aparece a comezos do S. XIX. Nesta época recetábase o opio como analxésico, pero era complicado establecer as doses dada variación de concentración segundo a preparación. Utilizando o opio Friedrich Sertürner creou unha preparación, a morfina, que tras probala en gatos comprobou que inducía o sono, de ahí o seu nome en relación co deus grego Morfeo. Tras probalo el mesmo intentando paliar unha dor de moas descubriu que acompañado deste efecto hipnótico tiña un potente efecto analxésico.
A morfina comezou a comercializarse en 1817 como analxésico e como tratamento para a adicción a sustancias como o alcohol ou o opio.
 A morfina é un tratamento para a dor excelente. Non para calquera dor, utilízase en casos de dor postoperatorio, dor oncolóxico, dor asociada a infarto de miocardio e  dor crónica ou  aguda intensa resistente a outros fármacos.
Entón, se é tan boa cousa... Por qué nos hospitais está gardada baixo chave? Porqué non podo ir á farmacia e coller unhas cuantas ampollas igual que se fose por caramelos para a tos?
Porque a morfina tamén ten o seu lado escuro.  Pode provocar mareos, náuseas, vómitos, estrinximento, alteracións respiratorias, variacións na tensión arterial e dependencia. Aínda que en condicións terapeuticas e controladas e complicado que apareza dependencia si que pode darse un síndrome de abstinencia se se para o tratamento abruptamente. Tamén pode aparecer dependencia física no feto se a nai e consumidora, de maneira que o neno ao nacer non recibe a droga e aparece síndrome de abstinencia. A morfina aparece tamén no leite materno.
Como funciona a morfina?
A morfina funciona como agonista dos receptores opiáceos.  A súa interacción cos receptores opioides  k (kappa) provoca o peche dos canles de K voltaxe-dependentes e a apertura dos canles de K  calcio-dependentes, o que ocasiona unha hiperpolarización e unha reducción da excitabilidade da neurona. Tamén provoca a diminución de AMPc  intracelular inhibindo a adenilato ciclasa, encima que modula a liberación de neurotransmisores nocioceptivos como a sustancia P, o GABA ou a dopamina. A estimulación dos receptores opioides m  ( mu),produce analxesia, euforia, depresión circulatoria, diminución do peristaltismo, miosis e dependencia.
Intentei resumir un pouco o asunto bioquímico porque teño medo de meter a pata (cousa que seguro  fixen), de maneira que se alguén quere máis información sobre o mecanismo de acción da morfina que busque no seguinte enlace:
http://www.iqb.es/cbasicas/farma/farma04/m061.htm